Ο αλάνθαστος κύριος Σπίρτζης
Θυμάμαι την φράση που συχνά πυκνά εκστόμιζε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ότι «λάθη κάνουν εκείνοι που δουλεύουν». Ο παλιός πολιτικός το έλεγε αυτό όταν ένιωθε την ανάγκη να παραδεχτεί μία κακή επιλογή ή μία παράλειψη δική του ή της κυβέρνησής του, αλλά ήθελε ταυτόχρονα να μετριάσει τις επιπτώσεις της ομολογίας του.
Στα χρόνια που πέρασαν από το περίφημο «mea culpa», δεν θυμάμαι πολιτικό να έχει αναγνωρίσει με παρρησία λάθος του. Για αυτοκριτική δε ούτε λόγος. Όλοι όλα σωστά τα έκαναν…
Τα θυμήθηκα αυτά ασχολούμενος με τον ΟΑΣΘ και την εν κρυπτώ μεθόδευση του Χρήστου Σπίρτζη να προωθήσει τροπολογία, με την οποία παρέχεται η δυνατότητα εκχώρησης έργου των αστικών συγκοινωνιών στα ΚΤΕΛ ή σε άλλον ιδιωτικό φορέα.
Η εν λόγω επιλογή είχε καταστεί αναγκαστική μετά το ναυάγιο του… κρατικοποιημένου ΟΑΣΘ, την καταβαράθρωση του συγκοινωνιακού έργου που πρόσφερε και τη συνεπακόλουθη δυσφορία των κατοίκων της πόλης.
Όπως ένας καπετάνιος πετάει εμπορεύματα από ένα βυθιζόμενο καράβι μήπως και καταφέρει να το κρατήσει στην επιφάνεια, έτσι κι ο Σπιρτζης, ως αρμόδιος υπουργός κι εμπνευστής της ιδιόμορφης… αποϊδιωτικοποίησης του ΟΑΣΘ, προσπαθεί να απαλλάξει τον Οργανισμό από ζημιογόνους προορισμούς, μήπως και καταφέρει να ανταποκριθεί αυτός αξιοπρεπώς στους υπόλοιπους.
Το σχέδιο αποτελεί μια επαναϊδιωτικοποίηση που δρομολογείται ασαφώς, καθώς κρατείται ακόμη κρυφό πώς θα δοθεί η δουλειά στα ΚΤΕΛ, αν θα υπάρξει επιδότηση, σε τι ύψος κι αν αυτή θα αφαιρεθεί από το ποσό που εισπράττει ο ΟΑΣΘ.
Το ότι πρόκειται για μία κλασική ιστορία ελληνικής τρέλας, αποδεικνύεται περίτρανα από τα συμπαρομαρτούντα:
Η διορισμένη από τον Σπίρτζη διοίκηση του κρατικού ΟΑΣΘ, αφού αρχικά διέψευδε την πληροφορία, ακολούθως βγήκε να επιχειρηματολογήσει υπέρ της… ιδιωτικοποίησης.
Οι εργαζόμενοι στον Οργανισμό, που είχαν προσληφθεί επί παλιάς κατάστασης και είχαν υπερασπιστεί τον ιδιωτικό του χαρακτήρα, κινητοποιούνται σήμερα κατά της εκχώρησης έργου σε ιδιώτες.
Τα ΚΤΕΛ που ως μεγαλομέτοχος του ΟΑΣΘ δεν είχαν αντιδράσει στην αφαίρεση της περιουσίας τους, λαμβάνουν αντίδωρο για αυτήν τους τη στάση.
Εντυπωσιακότερο όμως όλων είναι ότι ο κ. Σπίρτζης δεν θεωρεί πως οφείλει να απολογηθεί στην πόλη για την αρνητική εξέλιξη που επέφερε στη λειτουργία της και στη ζωή των κατοίκων η ιδεοληπτική του λογική. Είναι σίγουρος, βλέπετε, ότι έχει διαρκώς δίκιο, άσχετα από την οφθαλμοφανή πολιτική του παλινδρόμηση.